“Σπιρτόκουτο” του Γιάννη Οικονομίδη
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Κομνηνός
Σκηνικά / Κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης
Μουσική & Video: Ανδρέας Τρούσσας
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Επιμέλεια Κίνησης: Πάνος Μεταξόπουλος
Παίζουν: Κώστας Μπάρας, Γιώργος Κατινάς, Μελέτης Γεωργιάδης, Μαριάννα Λαμπίρη, Γιώργος Κατινάς, Αρης Τσαμπαλίκας, Χριστίνα Δενδρινού
“Το βραβευμένο έργο του σκηνοθέτη Γιάννη Οικονομίδη Σπιρτόκουτο, που τάραξε τα λιμνάζοντα νερά του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου, μεταφέρεται από την Πέμπτη 4 Οκτωβρίου στην κεντρική σκηνή του θεάτρου Βικτώρια από την Ομάδα 90ο C σε θεατρική διασκευή της Χαράς Τσιώλη και σκηνοθεσία του Δημήτρη Κομνηνού.
To έργο
Το Σπιρτόκουτο είναι το “αιματηρό” χρονικό ενός πολέμου σε τέσσερις τοίχους! Το “μακελειό” μεταξύ των μελών μιας φαινομενικά “κανονικής” – “αγίας” ελληνικής οικογένειας, όπου ο ένας έχει κυριολεκτικά καταπατήσει τη ζωή του άλλου.
Κεντρικό πρόσωπο του έργου είναι ο Δημήτρης, ένας φωνακλάς πάτερ φαμίλιας, ιδιοκτήτης καφετέριας στον Κορυδαλλό που ονειρεύεται να ανοίξει παράλληλα ένα σινιέ εστιατόριο με πιάνο. Ο Δημήτρης είναι ο απόλυτος κυρίαρχος στα τετραγωνικά του διαμερίσματος που στεγάζει την οικογένειά του και μέσα στο οποίο ανακυκλώνει την κακότροπη συμπεριφορά του εξαντλώντας τις αντοχές των υπολοίπων. Έτσι, μια ωραία ημέρα, με αφορμή μια από τις εξάρσεις του, θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και η θερμοκρασία θα “σκαρφαλώσει” επικίνδυνα στους… 90ο C.
Το μικρό διαμέρισμα στον Κορυδαλλό θα μετατραπεί σε πεδίο μάχης και όλοι… θα στραφούν εναντίον όλων. Η λογική από την τρέλα παύει να ξεχωρίζει μέσα σε ένα σχεδόν “αφασικό” σύμπαν όπου κάθε ελπίδα επικοινωνίας έχει πεθάνει.
Στο Σπιρτόκουτο (η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Γιάννη Οικονομίδη που διακρίθηκε με τοβραβείο της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (Π.Ε.Κ.Κ.) στο 44ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2003) ο δημιουργός σχηματοποιεί μια σειρά από εικόνες λεκτικής βίας, συμπυκνώνοντας και αναδεικνύοντας έτσι, στον υπερθετικό βαθμό, την υπόγεια βία που διατρέχει το σώμα μιας σύγχρονης – μικροαστικής στην καταγωγή αλλά νεοπλουτίστικης στον τρόπο σκέψης και τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά – ελληνικής οικογένειας. Μια οικογένεια εγκλωβισμένη στη μικροαστική της νοοτροπία, από την οποία δεν μπορούν να ξεφύγουν ούτε τα νεότερα μέλη της. Βλέπουμε τις συνέπειες αυτού του εγκλωβισμού, την οργή, το θυμό και τις εντάσεις που σχεδόν διαλύουν τον ιστό της, χωρίς όμως να αποτρέπουν την αναπαραγωγή της. Αυτό είναι τόσο το επίκαιρο όσο και το ιστορικό στοιχείο του έργου, που με πολύ απλά υλικά φωτίζει, χωρίς να μασάει τα λόγια του, ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας του σήμερα.
Στο “Σπιρτόκουτο” ο Οικονομίδης συνθέτει ένα σκληρό ρεαλιστικό τοπίο, σχεδόν αφόρητα οικείο…”
